Kashima Shin Ryu (鹿島神流) to jedna z tradycyjnych, japońskich szkół o ponad 500-letniej tradycji. Zaliczana jest do tak zwanej "starej tradycji" (koryu bujutsu).

Szkoła została założona w XV w. przez Kunii Genpachiro Kagetsugu i Matsumoto Bizen-no-kami. Pierwszy z nich nosił tytuł soke, czyli założyciela, a drugi tytuł shihanke, który jest właściwy tylko dla szkoły Kashima Shin Ryu i jest równoznaczny z soke, ale oznacza "głowę domu instruktorów".

Taki podział powodował, że aż do osiemnastego wieku certyfikaty mistrzowskie nadawane były zarówno przez soke, który to tytuł należy do rodziny Kunii, aż do dnia dzisiejszego, jak i przez shihanke, dopiero Kunii Taizen, syn Yoshinoriego, otrzymał obydwa certyfikaty z rąk ojca, jak i Ono Shigemasy, jedenastego shihanke, unifikując w ten sposób obie linie.

W XX w. osiemnasty soke Kunii Zen zreformował tradycję szkoły, koncentrując się na sztuce szermierki. Rozdzielił też funkcję soke i shihanke, przekazując tą drugą w ręce Seki Humitake.
 

Kashima Shin Ryu jest szkołą sztuk walki, a nie oddzielną sztuką. W skład wchodzą  szermierka mieczem, sztuka dobywania miecza (czasami nazywana iaido),  szermierka kijem, sztuka walki bez broni, sztuka walki sierpem (kama) oraz kilka innych nauk wymaganych w tradycyjnej edukacji samuraja.

Po reformie Kunii Zen szkoła ograniczyła się do nauczania szermierki. Głównym elementem jest filozofia ichi-no-tachi. Termin ten można tłumaczyć "najważniejsza jest pozycja szermiercza". Stąd też w nauce duży nacisk kładzie się na prawidłową pozycję adepta.

Podstawą treningu jest pięć zestawów kata składających się na kumitachi. Pierwsze kata wykonuje się za pomocą drewnianego miecza bokuto wyposażonego w gardę (tsuba), pozostałe za pomocą fukuro-shinai (shinai dodatkowo obciągnięty skórą). Zapewnia to bezpieczeństwo ćwiczących.